Πρόκληση ωορρηξίας

Τι ορίζεται ως πρόκληση ωορρηξίας;

Ως πρόκληση ωορρηξίας ή πρόκληση ωοθυλακιορρηξίας ορίζεται η διαδικασία που στοχεύει στην παραγωγή και την απελευθέρωση ενός ωαρίου μέσω ορμονικής θεραπείας. Η ενίσχυση των ωοθηκών με τη βοήθεια φαρμάκων είτε από το στόμα είτε ενέσιμα αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες σύλληψης με προγραμματισμένη επαφή ή  ενδομητρική  σπερματέγχυση.

Σε ποιες περιπτώσεις εφαρμόζεται η διαδικασία;

Σύμφωνα με μελέτες το 25-30% των υπογόνιμων γυναικών αντιμετωπίζουν προβλήματα ωορρηξίας. Η πρόκληση ωορρηξίας εφαρμόζεται κυρίως σε περιπτώσεις γυναικών που επιθυμούν την επίτευξη εγκυμοσύνης, όμως δεν έχουν τακτική ωορρηξία.

Η μη τακτική ωορρηξία συνήθως είναι αποτέλεσμα χαμηλής παραγωγής ορμονών που ευθύνονται για την πρόκλησή της.  Επίσης, δεν είναι λίγες οι γυναίκες με το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών που έχουν ανωορρητκικούς κύκλους ή δευτεροπαθή αμηνόρροια. Ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις εφαρμόζεται η πρόκληση ωορρηξίας με μεγάλα ποσοστά επιτυχίας. Τέλος, η συγκεκριμένη μέθοδος εφαρμόζεται συνδυαστικά με σπερματέγχυση και σε ζευγάρια που εμφανίζουν ανεξήγητη υπογονιμότητα.

Ποιες φαρμακευτικές ουσίες χορηγούνται για την πρόκληση ωορρηξίας;

Η πρόκληση ωοθυλακιορρηξίας πραγματοποιείται με τη χορήγηση συγκεκριμένων φαρμακευτικών ουσιών σε μορφή χαπιών ή ενέσιμα.  Οι ουσίες που λαμβάνονται μέσω χαπιών είναι η κιτρική κλομιφαίνη και η λετροζόλη, ενώ οι ενέσεις περιέχουν γοναδοτροπίνες. Ειδικότερα:

• Κλομιφαίνη: η συγκεκριμένη ουσία χρησιμοποιείται ως πρώτη επιλογή για την πρόκληση ωορρηξίας, προκαλώντας ήπια διέγερση ωοθηκών.Χορηγείται από την 3^η έως την 7^η ημέρα του κύκλου και η δοσολογία εξαρτάται από την ανταπόκριση των ωοθηκών. Λίγες ημέρες μετά τη λήψη του τελευταίου χαπιού, η γυναίκα παρακολουθείται για να αξιολογηθεί εάν αναπτύχθηκε επαρκώς ένα ή περισσότερα του ενός ωοθυλάκια.
• Λετροζόλη(αναστολέας αρωματάσης): χρησιμοποιείται αντί της κλομιφαίνης και στοχεύει στον περιορισμό των οιστρογόνων. Ο περιορισμός των οιστρογόνων συμβάλλει στην αύξηση της FSH, ορμόνης που προάγει την ανάπτυξη των ωοθυλακίων. Χορηγείται από την 3^η έως την 7^η ημέρα του κύκλου, όπως ακριβώς και η κλομιφαίνη.
• Γοναδοτροπίνες: οι γοναδοτροπίνες χορηγούνται ενέσιμα και εφαρμόζονται σε όλες τις θεραπείες της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Επίσης, συστήνονται σε περιπτώσεις γυναικών όπου η χορήγηση κλομιφαίνης και λετροζόλης δεν απέδωσαν καρπούς ή που διακρίνονται από υπογοναδοτροφικό υπογοναδισμό.

Ανάλογα με την περίπτωση και τους παράγοντες που ευθύνονται για την υπογονιμότητα, τα παραπάνω ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν συνδυαστικά.

Πώς πραγματοποιείται;

Η πρόκληση ωορρηξίας ξεκινά με τη χορήγηση των φαρμακευτικών σκευασμάτων τη 2η ή την 3η ημέρα του κύκλου και διαρκεί περίπου έως τη 10η ημέρα του κύκλου.  Μετά την ολοκλήρωση της φαρμακευτικής αγωγής, τη 10η  ημέρα η γυναίκα υποβάλλεται σε υπερηχογράφημα και σε αιματολογικές εξετάσεις, αξιολογώντας την ανταπόκριση των ωοθηκών.

Η παρακολούθηση των ωοθυλακίων συνεχίζεται, μέχρι να εμφανιστεί ένα κυρίαρχο ωοθυλάκιο που βάσει μεγέθους θα οδηγήσει σε ωορρηξία. Μόλις αυτό συμβεί χορηγείται μια ένεση χοριακής γοναδοτροπίνης και ακολουθεί είτε ελεύθερη επαφή του ζευγαριού ή σπερματέγχυση.

Συμπερασματικά, η πρόκληση ωορρηξίας μπορεί να λειτουργήσει ως μεμονωμένη θεραπεία αντιμετώπισης υπογονιμότητας ή να αποτελεί το πρώτο στάδιο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Είναι απόλυτα ασφαλής και αυξάνει σε μεγάλο βαθμό τις πιθανότητες σύλληψης είτε φυσικά είτε μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης.